بیانیه ریاست محترم هیات مدیره انجمن به مناسبت روز ملی صنعت تهویه مطبوع

سخنرانی ریاست انجمن تولیدکنندگان سیستمهای تهویه مطبوع ایران به مناسبت 15 اردیبهشت روز ملی صنعت تهویه مطبوع ایران

 خانم‌ها و آقایان،

همکاران، همراهان، صنعتگران، مسئولان و آینده‌سازان ایران عزیز،

امروز، در روزی که به نام صنعت تهویه مطبوع ایران در تقویم این سرزمین ثبت شده، گرد هم آمده‌ایم تا نه‌فقط از یک صنعت سخن بگوییم، بلکه از نفس کشیدن این کشور در گرمای تابستان، در هیاهوی شهرها، در سکوت بیمارستان‌ها، و در قلب مراکز صنعتی  سخن به میان آریم.

ما امروز از صنعتی حرف می‌زنیم که شاید کمتر دیده شود، اما بیشتر از هر صنعت دیگری، در همه جا حضور دارد. صنعتی که وقتی خوب کار می‌کند، اصلاً به چشم نمی‌آید… اما کافی‌ست لحظه‌ای از کار بیفتد، تا بفهمیم آسایش یعنی چه، کیفیت زندگی یعنی چه، امنیت تنفسی یعنی چه.

خانم‌ها و آقایان،

وقتی از صنعت تهویه مطبوع سخن می‌گوییم، تنها از یک فناوری مدرن حرف نمی‌زنیم؛ بلکه از یکی از کهن‌ترین نیازهای بشر سخن می‌گوییم: نیاز به هوا، آسایش، خنکی و پاکی

تاریخ تهویه، با تاریخ تمدن آغاز می‌شود.

در ایران باستان، هزاران سال پیش، معماران پارسی، سازه‌هایی خلق کردند که هنوز مایه شگفتی است. بادگیرهای یزد، قنات‌های خنک‌کننده، حوض‌خانه‌های شیراز، و فضاهای نیمه‌زیرزمینی خراسان، همه نشانه‌هایی از دانشی عمیق در مهار طبیعت و هدایت هوا برای آسایش انسان بودند.

در تخت جمشید، در قلب امپراتوری هخامنشی، کانال‌های هوا و سنگ‌فرش‌هایی طراحی شده بودند که جریان نسیم را از میان تالارها عبور دهند. در دوران ساسانیان، ساخت حمام‌ها و آب‌انبارهایی با تهویه طبیعی، به اوج خود رسید. معماری ایرانی، قرن‌ها پیش از اختراع موتور الکتریکی، هوا را به جریان درمی‌آورد.

با ورود اسلام و پیشرفت شهرسازی در دوره صفویه، استفاده از بادگیرها، سایه‌اندازها، حیاط مرکزی و آب در طراحی اقلیم‌محور به تکامل رسید. خانه بروجردی‌ها، باغ فین کاشان، و کاروان‌سراهای کویری، کلاس‌های زنده‌ای از مهندسی تهویه طبیعی هستند.

خانم‌ها و آقایان،

تاریخچه این صنعت، تاریخچه‌ تلاش و تاب‌آوری است.

از دهه ۱۳۴۰ و ۱۳۵۰، زمانی که نخستین واحدهای تولیدی این صنعت در ایران شکل گرفتند، تا دهه‌های بعد که شرکت‌های پیشرو ایرانی، با تکیه بر دانش مهندسان داخلی، سیستم‌های هواساز، چیلر، فن کویل، فن، و سیستم‌های کنترل هوشمند را وارد خط تولید کردند، این صنعت همواره در حال رشد و مبارزه بوده.

ما صنعتی داریم که با وجود تمام تحریم‌ها، کمبودها و ناملایمات، زنده ماند، توسعه یافت و امروز، نه‌تنها نیاز کشور را تامین می‌کند، بلکه آمادگی دارد تا به بازارهای منطقه و حتی فراتر از آن قدم بگذارد.

امروز، ما وارث هزاران سال خِرَد ایرانی و ده ها سال تجربه صنعتی هستیم.

امروز، ما ادامه‌دهنده مسیر معماران هخامنشی، مهندسان صفوی، و صنعتگران معاصر هستیم.

امروز، ما ایستاده‌ایم بر شانه‌های تاریخ، و در حال ساخت آینده‌ای هستیم که در آن، آسایش، سلامت و بهره‌وری برای هر ایرانی، در هر اقلیم، حق مسلم باشد.

بر اساس آخرین برآوردها، حجم بازار سالانه صنعت تهویه مطبوع ایران، از مرز 100 هزار میلیارد تومان گذشته است.

در این صنعت، بیش از 6۰۰ شرکت در بخش‌های تولید، طراحی، اجرا و خدمات پس از فروش فعالیت می‌کنند.

این یعنی هزاران فرصت شغلی، صدها مهندس و کارشناس، و هزاران پروژه عمرانی که بدون ما، متوقف می‌مانند.

اما در کنار افتخار، چالش هم هست. و ما از گفتن آن نمی‌هراسیم.

این صنعت، سال‌هاست با مشکلاتی جدی روبه‌روست:

• مشکلاتی مانند نبود استانداردهای روزآمد و الزام‌آور در طراحی و ساخت.
• ضعف در نظام کنترل کیفیت بازار.
• واردات بی‌رویه ، بی کیفیت و غیرقابل ردیابی.
• نبود حمایت‌های هدفمند دولتی در قالب تسهیلات مالی، یارانه‌های تحقیق و توسعه و یا معافیت‌های صادراتی.
• عدم وجود نقشه راهبردی و دفتر تخصصی صنعت تهویه مطبوع

و شاید مهم‌تر از همه، نبود نگاه استراتژیک به این صنعت به‌عنوان یک بخش زیرساختی و ضروری.

در این میان، چالش مصرف انرژی، به‌ویژه برق، همچون زنگ خطری جدی است.

سیستم‌های تهویه مطبوع، در تابستان، سهمی تا ۴۰ درصد از پیک مصرف برق کشور دارند. این آمار به‌ویژه زمانی نگران‌کننده‌تر می‌شود که بدانیم بسیاری از این سیستم‌ها، راندمان پایین، طراحی غلط و نصب غیراصولی دارند.

در شرایطی که با بحران انرژی و آب روبه‌رو هستیم، باید گفت: اصلاح مصرف انرژی در صنعت تهویه مطبوع، دیگر یک انتخاب نیست؛ بلکه یک ضرورت ملی و راهبردی است.

خانم‌ها و آقایان،

اهمیت تهویه مطبوع، فقط در آسایش نیست؛ در امنیت، سلامت و تاب‌آوری هم هست.

• در بیمارستان‌ها، بدون تهویه مطبوع، نه اتاق عمل معنا دارد و نه ICU.
• در تونل‌ها، بدون تهویه، هیچ خودرویی ایمن نمی‌ماند.
• در مراکز داده بدون تهویه مطبوع دقیق و مداوم، هیچ سروری دوام نمی‌آورد، و هیچ شبکه‌ای پایدار نمی‌ماند؛ فناوری بدون سرمایش، یک توهم است.
• در ساختمان‌های بلندمرتبه، بدون تهویه و مدیریت دود، هیچ پله اضطراری مفهومی ندارد.
• در مراکز آموزشی، از دانشگاه تا مدرسه، کیفیت هوای کلاس‌ها تاثیر مستقیمی بر عملکرد ذهنی، تمرکز دانش‌آموزان و سلامت روان معلمان دارد.

در جهانی که با تغییر اقلیم، افزایش دمای زمین، گسترش آلودگی هوا و بیماری‌های نوظهور دست‌وپنجه نرم می‌کند، تهویه مطبوع، ستون فقرات زیست انسانی مدرن است.

و اینجاست که اهمیت "روز ملی صنعت تهویه مطبوع" روشن می‌شود.

• این روز، فقط یک مناسبت تقویمی نیست؛
• این روز، فرصت ماست برای یادآوری و مطالبه‌گری.
• فرصتی برای آن‌که صدای این صنعت شنیده شود،
• برای آنکه مشکلات آن در سطح ملی دیده شود،
• و برای آن‌که گام‌های مؤثر در مسیر تحول آن، برنامه‌ریزی شود.

ما در انجمن تولیدکنندگان سیستم‌های تهویه مطبوع ایران، با افتخار اعلام می‌کنیم:

آماده‌ایم تا با دولت، با مجلس با دانشگاه‌ها، با شرکت‌های دانش‌بنیان، با سازمان ملی استاندارد، با شهرداری‌ها، و با تمام نهادهای تصمیم‌ساز، وارد یک حرکت ملی شویم.

حرکتی برای ارتقای بهره‌وری، کاهش مصرف انرژی، استانداردسازی واقعی، حمایت از تولید باکیفیت، و گشودن مسیر صادرات.

اما این حرکت، بدون خواست و حمایت جمعی، به ثمر نمی‌نشیند.

و در پایان، اجازه دهید با نگاهی به آینده، سخنم را به پایان ببرم:

ما تنها تولیدکننده دستگاه‌های خنک‌کننده یا تهویه هوا نیستیم؛

ما معماران آسایش نسل آینده‌ایم.

ما سربازان بی‌ادعای سلامت شهرها، امنیت فضاهای عمومی، و تاب‌آوری ملی هستیم.

ما هوای پاک را می‌سازیم.

ما آینده را نفس می‌دهیم.

زنده باد صنعت تهویه مطبوع ایران

زنده باد تولید ملی

و زنده باد ایران